کد مطلب:34040 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:154
[صفحه 364] درباره ی مباحث ادبی، تاریخی، فلسفی و كلامی نهج البلاغه در موارد لازم به توضیح و نیز شان صدور سخنان و مدارك آنها و تفسیر لغات مشكل آن. نمونه ی ترجمه (و من خطبه له علیه السلام و فیها ینهی عن الغدر یحذر منه) «ایها الناس، ان الوفاء توام الصدق و لا اعلم جنه اوقی منه و ما یغدر من علم كیف المرجع و لقد اصبحنا فی زمان قد اتخذ اكثر اهله الغدر كیسا و نسهم اهل الجهل فیه الی حسن الحیله. ما لهم! قاتلهم الله! قد یری الحول القلب وجه الحیله و دونها مانع من امر الله و نهیه، فیدعها رای عن بعد القدره علیها و ینتهز فرصتها من لا حریجه له فی الدین.»[1]. (در این خطبه از پیمان شكنی و حیله گری نهی می كند و انسانها را از آن برحذر می دارد.) این مردم! وفا همزاد راستگویی است، سپری محكمتر و نگه دارنده تر از آن سراغ ندارم. آن كس كه از وضع رستاخیز آگاه باشد، خیانت نمی كند. در زمانی به وجود آمده ایم كه بیشتر مردم خیانت و حیله گری را كیاست و عقل می شمارند و نادانان آنها را اهل تدبیر می خوانند، چگونه فكر می كنند؟ خداوند آنها را بكشد! چه بسا شخصی به تمام پیشامدهای آینده آگاه است و طریق مكر و حیله را خوب می داند، ولی فرمان الهی و نهی پروردگار مانع او است و با اینه قدرت بر انجام آن دارد، آن را بروشنی رها می سازد، ولی آن كس كه از گناه و مخالفت فرمان حق پروا ندارد، از همین فرصت استفاده می كند.[2].
به قلم محمد جعفر امامی و محمد رضا آشتیانی زیر نظر ناصر مكارم شیرازی. ترجمه ای است روان از نهج البلاغه براساس نسخه ی صبحی صالح همراه با توضیحاتی در انتها
صفحه 364.